گلی ترقی در ۱۷ مهر ۱۳۱۸ در تهران به دنیا آمد. پدرش لطف‌الله ترقی مدیر
مجلهٔ ترقی بود. در خیابان خوشبختی به‌دنیا آمد و در شمیران به مدرسه و سپس
دبیرستان انوشیروان دادگر رفت. در ۱۹۵۴ (میلادی) پس از به پایان رساندن
سیکل اول دبیرستان به آمریکا رفت. ۶ سال در آمریکا زندگی کرد و دیپلم
دبیرستان و لیسانس فلسفه گرفت و از آنجا که زندگی در آمریکا را دوست نداشت
به ایران بازگشت. پس از بازگشت برای گرفتن دکترای فلسفه به دانشگاه تهران
رفت اما بعد از دو سال ترک تحصیل کرد و به داستان‌نویسی روی آورد. او ۶ سال
در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تدریس در رشته شناخت اساطیر و
نمادهای آغازین پرداخت، سپس به فرانسه رفت. هنگامی که در ایران بود با هژیر
داریوش، سینماگر و منتقد ازدواج کرد و دارای ۲ فرزند شدند و سپس از یکدیگر
جدا شدند. اولین مجموعه داستان‌اش به نام من هم چه‌گوارا هستم در ۱۳۴۸
توسط انتشارات مروارید منتشر شد. پس از انقلاب به فرانسه رفت در آنجا هم به
نوشتن ادامه داد یکی از داستان‌های‌اش به نام بزرگ‌بانوی روح من به فرانسه
ترجمه شد. در ۱۹۸۵ (میلادی) این داستان به عنوان بهترین قصهٔ سال در
فرانسه برگزیده شد. در نخستین داستان‌های گلی ترقی شخصیت آدم‌ها بیمارگونه،
ناامید، ناتوان و تنها و منزوی هستند که از همه چیز بیم دارند،
سرخورده‌اند و رابطه‌ای با اجتماع ندارند، چرا که اغلب مردم جامعه را نادان
و سطحی می‌بینند.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
